Ушел из жизни мой отец Синявский В.В. 6 ноября 2010 г. После сложнейших операций на сердце.
Это стихотворение написано друзьями моего отца.
В.В.Сiняускаму, на успамiн
Бег жыцця, як бег сабак
У адной iмклiвай кругаверцi.
Толькi блiсне поусцi лак
Цябе няма на боскае паперцi.
Калi жыццё давае крэн
I мускул сэрца плавiцца да веку,
Хто б ты ня быу, ты толькi тлен
Хоць i сапрауднага чалавека.
Ён быу сапраудны у ва усiм
Ня быу няiсным не на ёту
Я гну сой голау перад iм
Мая душа--клубок самоты.
I я разам з вамi усiмi плачу.
Цяжка, як тут не крычы.
Нiбыты здань Стаубцоускай дачы.
Хавае твар i млее на плячы.
Бывай, мой добры сябра,
Спi, хай снег твой дол масцiць.
Я ведаю: табе ня треба лаурау
Як iх было ня треба пры жыццi.
